سخن به گنهکاران در روز قیامت

سوره جاثیه آیه 31

وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا أَفَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَاسْتَکْبَرْتُمْ‏وَکُنتُمْ قَوْمًا مُجْرِمِینَ

‏ و امّا آن کسانى که کفر و ناسپاسى پیشه ساخته و به گناه و زشتى دست یازیدند، و به آنان گفته مى‏شود: آیا دلیل‏ها و برهان‏هاى ما از قرآن شریف بر شما تلاوت نگردید و شما به جاى دل سپردن به آنها و ایمان به خدا و رستاخیز، در برابر آنها راه خودکامگى و تکبرورزیدن در پیش گرفتید؟!  و شما مردمى گناهکار و کفرگرا بودید.

 آیه 32

 وَإِذَا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَیْبَ فِیهَا قُلْتُم مَّا نَدْرِی مَا السَّاعَةُ إِن نَّظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ

هنگامى که گفته مى‏شد؛ به یقین وعده خدا حق است و در فرا رسیدن رستاخیز هیچ تردیدى نیست، شما با اصرار و انکار مى‏گفتید: ما نمى‏دانیم رستاخیز و هنگامه فرارسیدن آن چیست؟!  ما در این مورد تنها در پندارى ابهام‏آمیز و بى‏فایده به سر مى‏بریم و در آن در تردید هستیم.  و ما به فرا رسیدن آن یقین نداریم.